WEP bestaat al 25 jaar!

Kan je ons wat over jezelf vertellen (ben je getrouwd, heb je kinderen, ben je nog een keer je gastgezin gaan bezoeken, enz.):
Ik ben sinds 10 jaar getrouwd en ik heb 3 kinderen. Ik ben in 2000 met mijn (toekomstige) echtgenoot teruggegaan naar Florida waar ik er mijn gastgezin heb teruggezien. Ik verbleef voornamelijk bij een vriendin die ik ontmoet had tijdens mijn verblijf via WEP. Via FB blijf ik in contact met meerdere Amerikaanse, Spaanse, Noorse, … personen die ik ontmoet heb tijdens mijn verblijf.

Kan je je buitenlandse ervaring met WEP even samenvatten?
WEP heeft in mijn professionele leven een beslissende rol gespeeld, stelselmatig heeft mijn kennis van het Engels een verschil gemaakt in mijn professionele carrière. De menselijke ervaring die ik heb beleeft was ook zeer belangrijk en ik ervaar nog altijd de culturele diversiteit (en het ideaal dat samengaat met WEP) op een dagelijkse basis, want ik ben getrouwd met een man van vreemde origine en ik werk in een zeer internationale omgeving (weliswaar een virtuele).

Kan je ons wat over jezelf vertellen (ben je getrouwd, heb je kinderen, ben je nog een keer je gastgezin gaan bezoeken…): 

 Na mijn terugkomst ben ik verschillende keren teruggegaan naar de Verenigde-Staten om er mijn gastgezin en mijn vrienden terug te zien. Zelfs al is het contact door de jaren heen wat verwaterd, ik beschouw mijn gastgezin nog altijd als een deel van mijn familie. 

Ik ben 12 jaar getrouwd en heb een zoon van 10 jaar die, als hij dat wenst, in de toekomst ook naar het buitenland kan vertrekken.

Kan je je buitenlandse ervaring met WEP even samenvatten?:  

Mijn verblijf in de USA is een aanzienlijk souvenir. Het heeft mij toegestaan om mijn Engels te verbeteren, een andere cultuur te ontdekken, vele mensen te ontmoeten, verschillende lessen en cursussen te volgen in België... 

Het heeft mij de zin gegeven om in een internationaal domein te blijven, wat me heeft geholpen om mijn studiekeuze af te ronden, een bedrijfsstage lopen in Australië.   

Het heeft mij ook de zin gegeven om mij te betrekken in het domein van taalverblijven. Tijdens mijn studies heb ik ook deelgenomen aan georganiseerde activiteiten met buitenlandse studenten die dezelfde ervaring in België beleven, deelgenomen aan bijeenkomsten ter voorbereiding van toekomstige studenten...   

Vandaag heb ik nog altijd de kans om in dit domein te werken, dat me toestaat om dagelijks contact te hebben met mensen van over de hele wereld, te worden geconfronteerd met een andere manier van denken, wat zeer verrijkend is. 

Bovenaan de pagina

Kan je wat over jezelf vertellen (ben je getrouwd, ben je nog een keer je gastgezin gaan bezoeken…) Kan je je buitenlandse ervaring met WEP even samenvatten? 
Wanneer ik had beslist om te vertrekken, in 1994, was ik 17 jaar. Het was waanzin. Ik kende New-York al, wat me motiveerde om deze uitwisseling te doen, maar het idee om samen te leven met vreemden was angstaanjagend. Ik was verliefd geworden op deze stad waar ik me thuis voelde en ik wilde er graag terugkeren. Uiteraard ben ik niet alleen vertrokken; we waren met een 15-tal jonge Belgen, begeleid door de verantwoordelijke om aan boord te gaan in een nieuwe wereld. Eerlijk gezegd, ook al hadden we dezelfde nationaliteit, ik kende hen helemaal niet! Raar, deze indruk dat je je alleen in de wereld bevindt.

De reis duurde langer dan verwacht. We moesten overstappen in Londen en toen we comfortabel waren geïnstalleerd in de transatlantische moesten we het vliegtuig verlaten om onze bagage op de tarmac te identificeren. Een passagier was vergeten om zich aan te melden en in Londen lachen ze niet met de veiligheid, zelfs toen al niet. We staken de Atlantische Oceaan over, en New-York, de mogelijkheid om de eerste foto's te nemen en aangekomen in New Jersey, op enkele mijlen van onze bestemming, viel onze auto in panne. Het is dus in een benzinestation dat we de eerste kennismaking hadden met onze gezinnen. Het voorspelde niet veel goeds maar mijn bezorgdheid werd snel weggeveegd door de glimlach van de mensen die blij waren om ons te zien, want al wat ze wisten over ons waren enkele regels in een dossier.
Mijn gezin, of moet ik zeggen mijn eerste gezin, de Garcias, kwam oorspronkelijk uit New Mexico. Ze hadden een accent met Latino klanken die ik moeilijk kon verstaan. Hun keuken met Mexicaanse smaken was nogal alledaags, maar ik had niet te klagen! Ik bevond me ineens met twee kleine broertjes en we hadden al gauw gemeenschappelijke grond gevonden. Videospelletjes, basketballen, een goede film. En hun hond, wat een fenomeen!

Dit uitwisselingsprogramma bleek veel meer internationaler te zijn dan verwacht. De Belgische groep werd vervoegd door Fransen, Duitsers, Spanjaarden, een Hongaarse, een Antilliaanse, Italianen, … 's Ochtends gingen we naar de lessen Engels in het keldergedeelte van de kerk en in de namiddag hadden we recht op allerlei activiteiten. Een ritje met de limo, bezoek aan New-York, pretpark, een duik nemen in het zwembad van de lokale verantwoordelijke, … Ik moet eerlijk zijn, ons niveau Engels was niet veel soeps maar we slaagden er altijd in om toch begrepen te worden! Na twee weken heb ik afscheid moeten nemen van de Garcias om me verder weg bij een nieuw gezin te installeren. Het vertrek was hartverscheurend, ik had helemaal geen zin om te vertrekken! Nochtans vond ik al snel mijn draai bij dit charmante koppel, de Lemanowicz, en hun drie kinderen. Ze zaten nooit stil. Wat een leven in dit huis. Op de vooravond van mijn vertrek zijn de twee gezinnen samengekomen om mij een vervroegd en onverwacht verjaardagsfeestje te geven. Wat een emoties. Het vooruitzicht om terug naar huis te keren sprak me niet echt aan want ik had reeds een plek gevonden bij deze gezinnen. Ik had geen keus, ik moest verder met mijn leven, verder met mijn studies en vooral Kathy haar kamer teruggeven, die het niet zou appreciëren dat ik me er zou installeren.
Ik kan nog uren vertellen over deze reis maar ik ga verder naar het essentiële. Wat ironisch is, is dat ik vertrokken ben met de gedachte dat ik me heel alleen in de wereld zou voelen. Ik was een jong, verlegen meisje dat vaak alleen was en leefde in een gebroken gezin. Ik heb mijn plaats gevonden bij deze mensen met wie ik helemaal geen relatie had, die voor mij de deur naar hun huis en hun familie hebben geopend. Ik heb vrienden van over de hele wereld gemaakt.

De tijd verstrijkt en toen hadden we nog geen facebook, ik ben dus bijna iedereen uit het oog verloren. En voor de anderen, op een dag hadden we niet echt meer iets te zeggen tegen elkaar. De Garcias zijn verhuisd zonder een adres achter te laten. Ik mis ze enorm en ben erin geslaagd om ze terug te vinden maar ze hebben nooit op mijn brieven geantwoord. Ik ben teruggekeerd om de Lemanowicz te zien: the FAM, zoals ik ze graag noem en zij zijn ook naar België gekomen om me er te bezoeken. Van tijd tot tijd krijg ik nog nieuws van hen, vooral wanneer de elementen zich kwaad maken, om me gerust te stellen dat alles in orde is met hen. Ik ben er van overtuigd dat ze me altijd met open armen zullen ontvangen als ik aan de deur kom kloppen en andersom is dit zeker ook waar. 
Achttien jaar zijn er voorbij gegaan en de maand die ik heb doorgebracht in New Jersey blijft één van mijn mooiste herinneringen. Ik had voor mijn reis al beslist om toerisme te studeren, maar wetende dat mijn toekomstige carrière me zou toestaan om vaker naar het land waar ik zo van houd te gaan, was extra motivatie.
Vandaag wil ik graag aan jongeren de gelegenheid bieden om ons land te ontdekken en dit zal ik doen van zodra ik een gezin heb. 

Bedankt aan WEP en aan iedereen die dit fantastische avontuur met mij heeft gedeeld!

Na 16 jaar ben ik samen met mijn lief mijn gastfamilie in de VS gaan bezoeken en het weerzien was gewoon fantastisch! De band bleek even intens te zijn als voorheen! Toch eigenaardig als je weet dat ik er uiteindelijk maar een semester ben geweest! We hebben de draad opgepikt waar we hem 16 jaar voorheen hadden laten steken! Het was echt geweldig! Ik vond dat jullie dat wel mochten weten aangezien jullie er ook wel voor iets tussen zaten...

Hieronder vinden jullie enkele foto's van toen in 1996/1997 en van nu in 2012...

Indien u het wenst, stel u in het kort voor (bent u getrouwd, hebt u kinderen, hebt u uw gastgezin opnieuw bezocht...): Tijdens mijn studies werkte ik in de zomermaanden als kinderanimatrice in Lloret de Mar. Ik heb toen nog één keertje mijn gezin in Spanje bezocht. Doordat ik Spaans sprak, ben ik op de Hogeschool geselecteerd om mijn stage in Madrid te doen met volledige vergoeding van reis- en verblijfkosten. 

Na mijn studies heb ik tot 2005 in de wonderwereld van de hotelanimatie gewerkt. Aanvankelijk werkte ik als kinderanimatrice, sinds 2003 als chef- animator en in 2004 als coördinator voor de Costa Brava. Ik heb in verschillende landen gewerkt maar meestal kwam ik, door mijn Spaans, op de Canarische eilanden terecht. In 2005/2006 heb ik de studieverkorting "Bachelor Hotel Mgt" gevolgd. Hierbij hoorde ook een stage in General Mgt en die heb ik in * guess twice* Spanje, Fuerteventura volbracht. Daarna heb ik eerst voor de Spaanse hotelketen Occidental Hotels gewerkt in " el departamento de calidad". Vervolgens ben ik samen met mijn vriend een jaar gaan "backpacken" met een All- Around- The- World ticket. Zonder twijfel was dit het beste jaar uit mijn leven! Na dit sabatjaar heb ik 2.5 jaar voor Anjoca Canarias in Sheraton Fuerteventura Beach, Golf and Spa Resort als assistant mgr gewerkt. 

Dit was een zeer toffe, harde maar boeiende job. In 2012 ben ik samen met mijn vriend door de VS gaan trekken en zijn we in Las Vegas getrouwd en hebben we mijn gastgezin, na 16 jaar!,teruggezien. Dit was een geweldige ervaring! Nu heb ik internationaal werkzoekend... Mijn echtgenoot verblijft in Fuerteventura. 

Kunt u uw ervaring met WEP in het buitenland in het kort samenvatten?: 
Vol emoties: spanning, onzekerheid, avontuur, internationale prikkels, vriendschappen smeden, plezier, afscheid, honger naar meer, travel bug (die is toch ohzo romantisch)

Met vriendelijke groeten,

Sofie 

 
Indien u het wenst, stel u in het kort voor (bent u getrouwd, hebt u kinderen, hebt u uw gastgezin opnieuw bezocht...):

Ik ben ondertussen een zelfzekere jonge mama van 2 kinderen, gelukkig getrouwd en nog steeds in contact met vrienden uit Australië. Sinds Australië heb ik niet veel meer gereisd, maar wel volop bezig geweest met voluit beleven van de drukke twintigerjaren: carrière, gezin, huis, etc. 

Kunt u uw ervaring met WEP in het buitenland in het kort samenvatten?:

De eerste ochtend toen ik opstond in dat nieuwe land dacht ik: "Wat heb ik nu weer gedaan..." Na 12 jaar herinner ik me nog perfect hoe ik me op dat moment voelde, waar ik precies in het "vreemde" huis stond, hoe ik mezelf door dat gevoel heb geloodst. En dit was meteen de grootste leerschool van mijn hele avontuur: mezelf leren kennen, leren omgaan met heel veel emoties, achterhalen waar ze vandaan komen en er dan op een constructieve manier mee omgaan. Leren alleen zijn in een grote groep van mensen, een tweede waardevolle eigenschap die ik daar heb verworven. Zelfkennis en zelfvertrouwen gaan hand in hand, en dat draag ik nog steeds mee in mijn verdere leven, zowel professioneel als privé. Ik zou het iedereen aanraden. Alleen hou ik mijn hart vast tot de dag dat mijn dochter dezelfde vraag aan mij stelt: "Mama, mag ik een jaar naar het buitenland? Alleen." :-)

"Ondertussen zijn we meer dan 10 jaar verder en nog steeds heb ik een goede band met mijn gastfamilie. Ik ben ze ondertussen 3 keer gaan opzoeken en mijn gastouders zijn ook al een keertje in België op vakantie geweest. Ik volg hun leven op zoals ik mijn eigen familie opvolg.

WEP was voor mij een stevige terugvalsbasis waar ik terecht kon met zowel administratieve vragen maar waar ik ook een goed personlijk contact gehouden heb. Het is nog steeds leuk een bezoekje te brengen als ik toevallig in de buurt ben." 

Saskia

"Indien u het wenst, stel u in het kort voor (bent u getrouwd, hebt u kinderen, hebt u uw gastgezin opnieuw bezocht...): Samenwonend, geen kinderen, familie niet meer bezocht maar wel nog veel contact met vrienden van de high school. Iemand van high school bvb opnieuw gezien tijdens vakantie in NYC en zij hebben roadtrip naar Europa gedaan (ook bij ons gelogeerd). Ook nog verdere reisplannen met deze mensen.
Net de info gekregen dat er dit jaar reunie is maar ik zal waarschijnlijk niet kunnen gaan.

Kunt u uw ervaring met WEP in het buitenland in het kort samenvatten?: Fantastische ervaring die je vormt voor de rest van je leven. Nadien ben ik nog twee keer terug voor een langere periode naar het buitenland getrokken (6 maanden Parijs en 2 maanden Costa Rica) voor studies.

Niet alleen heeft een buitenlandse ervaring ongelofelijk veel voordelen bij bvb het solliciteren, het vormt je ook als mens en geeft je ervaringen mee die je niet kan leren en niet kan opdoen als je gewoon je studies in België afwerkt.

Als de opportuniteit zich voordoet vertrek ik zeker terug voor langere tijd naar het buitenland. De interesse in andere culturen en levensgewoontes is alleen maar sterker gewonden over de jaren heen."

Peggy

Kan je je ervaring in enkele woorden samenvatten ?
Onvergetelijke brug naar zelfstandigheid.

Indien je een onvergetelijk moment tijdens je programma zou moeten citeren, aan wat denk je dan ?
De naschoolse sport atletiek was een geweldig ervaring. Veel en zwaar trainen, leuke wedstrijden, veel busritten met vriendinnen, foto in de krant wegens resultaten,... zeer motiverend!

Ben je nog in contact met personen die je ter plaatse bent tegengekomen ?
Zeer fijn contact met de beste vriendinnen en familie. Al was mensen over de vloer gehad bij ons thuis hier en zelf al één keer terug geweest. Regelmatig mailtjes met beste vriendinnen, maar uiteraard ook met veel mensen geen contact meer.

Welke impact heeft deze ervaring zowel op professioneel als privé vlak gehad ?
Talen zijn nooit mijn sterkste kant geweest, maar dankzij deze uitwisseling kon ik zonder schrik mee een Europees project trekken op het werk. Ik spreek Engels met veel vertrouwen en dat is een fijne zekerheid.

Welke studies heb je ondernomen na je programma ?
Master bewegings- en revalidatiewetenschappen. Dat is met zoveel energie en motivatie kon beginnen aan deze opleiding heeft zeker te maken met deze uitwisseling. 

Indien je een toekomstig deelnemer zou moeten aanmoedigen, wat zou je dan zeggen ?
Dit is het perfecte moment in je leven om deze enorme levenservaring mee te pikken. 

Heb je nog steeds de reiskriebels te pakken ?
Jazeker, ben reisbegeleider voor Joker en laat geen kansen liggen om vriendinnen in het buitenland te gaan opzoeken. Onze zoon van 1,5 zijn eerste buitenlandse reis was daardoor onmiddellijk Mexico. Geweldig 

Bovenaan de pagina

"Ik ben een uitgaand en zelfstandig iemand die steeds meer en meer van deze prachtige wereld wil ontdekken. Stop mij maar in een zaal met allemaal onbekenden en ik maak er het beste van ;-) Vergeet het lekker eten zeker niet en een lekker glaasje wijn en dan ben ik helemaal gelukkig ;-)

WEP heeft mijn reis tot in de puntjes geregeld en de opvolging was perfect. Mijn ervaring met WEP was 1 van de beste ervaringen in mijn leven. Ik heb er een tweede familie aan overgehouden alsook vriendschappen die nu al 7 jaar meegaan. Ik zie mijn gastgezin en vrienden in Cali bijna jaarlijks."

Christine 

• Beeïndigde studies / voor vertrek: secundaire school
• Ondernomen studies bij terugkeer: Baccalaureaat Germaanse talen & Master meertalige communicatie
• Behaalde diploma('s): Master in meertalige communicatie
• Huidig beroep/ studies: Verantwoordelijk voor de organisatie van Worls Tour, Juniors & Community College programma's bij WEP 

Indien u het wenst, stel u in het kort voor (bent u getrouwd, hebt u kinderen, hebt u uw gastgezin opnieuw bezocht...): 
Ik ben nu 25 jaar oud. Ik leef met mijn vriend en we gaan volgend jaar trouwen.

Kunt u uw ervaring met WEP in het buitenland in het kort samenvatten?: 
In de zomer van 2005 heb ik aan het "Summer Family Experience" programma in de regio van Los Angeles deelgenomen. Ik was toen 17 en voelde me nog niet echt voorbereid voor een avontuur van langere duur, daarom heb ik voor een zomerprogramma van 4 weken gekozen. De bedoeling was om het dagelijkse leven van een Amerikaanse gastgezin te ontdekken en om Engels te leren en te kunnen spreken in een "echte leven" context, buiten de schoolmuren. Zoals veel jonge meisjes van 17 droomde ik er ook van om de regio van Los Angeles te ontdekken natuurlijk!

Tijdens de week deden wij veel aktiviteiten met de groep van deelnemers van WEP: linguïstische, maar ook culturele (bezoek van Santa Monica, Santa Barbara, ...), sportieve (zwembad, baseball, ...) en ontspanningsaktiviteiten (naar het strand, Universal Studio, shopping,...). We waren met ongeveer 15 in de groep en er was een leuke sfeer.

's Avonds en tijdens het week-eind brachten we tijd door met ons gastgezin. 
Mijn gastgezinnen zijn één van de pijlers van mijn verblijf geweest. Ik schriijf het in het meervoud want ik heb 2 gastgezinnen gehad tijdens mijn verblijf. Ik verbleef tijdens de eerste dagen bij een tijdelijk gastgezin want mijn definitieve gastgezin was nog niet teruggekomen van vakantie. Ik heb dus de gelegenheid gehad om twee verschillende gastgezinnen te leren kennen, dus had ik veel meer te vertellen bij terugkomst :-)! Ik verbleef eerst bij een dame die alleen woonde en die heel enthoesiast was om ons (ik was met een italiaanse student) te ontvangen. Mijn tweede gastgezin was een koppel met hun dochter van 21, Stefany, en haar vriend, Brett. In het begin was het niet makkelijk om zich aan nieuwe gewoontes aan te passen, maar mijn gastgezin ontving mij als een kind van hun familie en ik voelde me snel thuis. Federica, de italiaanse studente, en ik deden alles met hen mee: naar BBQs bij het gezin of bij vrienden, tennis spelen, naar de zangvereniging met ons gastmoeder, maar ook simpele dingen van het dagelijkse leven: koken, naar de winkel gaan, gezelschapsspelletjes spelen, DVDs kijken, ...Ik had veel raakvlakken met mijn gastmoeder, ze leerde mij om cookies te koken, wij gaven onze mening over leuke boeken die we hadden gelezen, enz. Op het einde van mijn verblijf zijn wij voor één week-eind naar San Luis Obispo vertrokken, waar mijn gastzus naar universiteit ging. Daar hebben wij de omgeving bezocht en hebben aan wandelsport gedaan op één van de bergen. Een leuke manier om het programma te eindigen! 

This was a once in a lifetime experience which is worth all the effort you put in.You get drowned in a rich culture and get to see/enjoy things you woudn’t as a tourist. Besides all of this, you feel the warmth and love of new peolpe you get to know. (both locals and other volunteers

Blog : www.hansenite-india.blogspot.com 

Whassup, homie Gee?
I would like to thank everyone who made this wonderful experience possible: WEP, my parents, my host parents, the host school. It was unforgetable. In years to come, I will keep fond memories of my year USA. I would like to say: everyone who has the chance needs to do an exchange program. It will change your life forever and I hope many will follow in our footsteps. The one good advice I had, and that I will pass on like this: talk. Talk to everyone in your environment as a foreign exchange student. I thorougly enjoyed the new friendships I gained. Good luck to all of you. Love.

• Jaar van vertrek : 2008
• Beroep : T-er kredieten bij BNP Paribas Fortis

• Jaar van vertrek : 2011
• Huidig beroep / Studies : Momenteel werk ik via de intrim omdat ik gestopt ben met mijn studies na mijn 1 ste module 2 de jaar kleuteronderwijs. Dit vooral door mijn reis naar Guatemala en hierdoor na lang nadenken heb ik besloten in Guatemala te gaan wonen. Ik vertrek in februari.

Indien u het wenst, stel u in het kort voor (bent u getrouwd, hebt u kinderen, hebt u uw gastgezin opnieuw bezocht...): Ik ben 21 jaar en ik woon momenteel bij mijn ouders. Ik had een geslaagd kleuteronderwijs jaar achter de rug op de Hogeschool toen ik besloot om er een jaartje tussen uit te gaan en naar Guatemala te vertrekken met WEP. Daar ben ik 4 maanden geweest. Hierna heb ik enkele maanden gewerkt in België en eind juni tot en met eind augustus terug naar Guatemala vertrokken + ook terug bij mijn gastgezin gezeten. Sinds mijn eerste verblijf bij mijn gastgezin tot en met nu, heb ik nog telkens contact met hen. Na mijn 2de verblijf in Guatemala ben ik terug gestart in mijn 2de jaar kleuteronderwijs. Alles verliep goed in verband met mijn punten maar toch ben ik gestopt, door guatemala.

Kunt u uw ervaring met WEP in het buitenland in het kort samenvatten?: Het was zeer fijn dat alles goed was geregeld en dat ik me nergens zorgen om hoefde te maken, in het toen onbekende land Guatemala. Mijn gastgezin was fantatisch en ik had meteen een bepaalde band met hen. 
De Spaanse lessen die ik kreeg waren natuurlijk in het Spaans. Zelf had ik geen voorkennis van het Spaans. Ik was het eningste meisje op dat moment dat niet zo goed is in engels. Ik versta alles in het engels maar zelf engels praten .. neen danku. Ik moet zeggen, ik ben blij dat ik niet in het engels kon communiceren. Hierdoor werd ik verplicht om mijn Spaans te gebruiken. Er waren erg veel studenten van België op het moment dat ik er was. Vooral studenten van wallonië. Met andere woorden, ook met hen moest ik Spaans praten. Mijn eerste 2 weken waren zeer moeilijk het waren meer gebarentaal weken dan iets anders. Maar doordat ik net geen kennis had van andere talen ging het zeer snel om goed Spaans te kunnen spreken. Op straat, met studenten, met guatemalteken, met familie, met de school, ... 
Mijn Spaans werd telkens beter en beter en voor ik het wist begon ik het dialect van mijn guatemalteekse vrienden en familie al over te nemen. APPE deed erg hard hun best. Maar we moesten op voorhand aan jullie een top 3 geven in verband met de projecten. Maar hier werd op zich geen rekening meegehouden. We mochten alles nog zelf beslissen dus een top 3 was naar mijn gevoel niet nodig. 

Voor alles wat ik heb meegemaakt ben ik WEP en het idee achter de buitenlandse opties/projecten zeer dankbaar. Ik heb zelf heel wat meeegemaakt in Guatemala, goede en minder goede dingen, heb ontdekt dat België niets voor mij is + ik ben een taal rijker + ik heb super veel nieuwe vrienden er bij over heel de wereld. Een cultuurshock was er echter niet. Ik nam alles meteen aan hoe het was en ik kon er van genieten. Hierover heb ik gepraat met andere studenten die ook met WEP in Guate zaten. Ook hen denken het zelfde ... we worden telkens gewaarschuwd voor een cultuurshock als we naar het land gaan. Maar op zich, ik heb in al mijn maanden super veel mensen ontmoet en niemand had last van een cultuurshock in Guatemala. Maar we hadden allemaal een cultuurshock in België. Het moeilijkste is, Guatemala achter laten en terug in België starten en beginnen. Het stress leven van België hervatten waardoor je merkt dat Guatemala veel meer te bieden heeft zonder stress. Ook heeft het verschil tussen Guatemala en België me doen beseffen dat ik liever in een arm land leef en gelukkiger daar ben dan in België te leven waar ik alles heb. Het is echt vele leuker om te werken en met dat geld alles doen om rond te komen.Ik heb respect gekregen voor mijn vrienden van Guatemala zelf. Zoals, hun fiets is stuk en ze moeten enkele weken werken en nadien kunnen ze met dat geld hun fiets laten maken of een nieuwe kopen. Dan pas kan je van geluk spreken en je goed voelen. Er zijn nog veel meer voorbeelden. Met dit verhaal wil ik zeggen dat ik blij ben dat ik met WEP ben geweest en dat ik jullie dankbaar ben maar vind ik het soms wel spijtig dat we na onze reis aan ons lot worden/werden overgelaten. 

(Ik kon mijn verhaal niet zo goed in het kort samenvatten, Sorry)

Nele 

2011 - Thibaut Timmermans, World Tour

2012 - Jan, Natuurproject, Australië

• Jaar van vetrek : 2012
• Studies : 2de jaar architectuur

In augustus 2012 ben ik vertrokken naar Australië. Daar heb ik 2 weken vrijwilligers werk gedaan in een natuurpark. De eerste week zaten we aan een regenwoud waar we onderzoek moesten doen op bedreigde diersoorten. Iedere ochtend moesten wij vroeg op voor naar het regenwoud te gaan. We verbleven redelijk ver van het regenwoud op een camping in tenten. Onze taak was voor vangkooien in de bomen te hangen en ze iedere ochtend te controleren op mahogany gliders. Daarna moesten we bossen opkuisen van wilde planten. 

We zaten in een gebied waar 2 jaar geleden een grote storm was gepasseerd. Af en toe moesten we ook paden opkuisen van omgevallen bomen. De 2de week moesten we lokale projecten in Townsville doen. We moesten putten maken voor nieuwe bomen, bomen planten, onkruid trekken,… Het leuke aan het vrijwilligers werk is dat je met een internationaal team samenwerkt, dus zo leer je veel mensen kennen. En je helpt er de lokale mensen bij. Je bent ook telkens onder begeleiding van een Australische ranger. Hij verteld je dan ook veel interessante dingen over de natuur van Australië. 

Mijn ervaring is Australië was een onvergetelijke ervaring en ik zou direct terug willen keren naar daar. Het leven in Australië is er zeer relaxed en de natuur is daar prachtig! 

Jan 

2012 - Linde, Vrijwilligerswork, Thailand